Ik ben een kunstenaar, een acteur, een schrijver en ik ben een man. Een gewone man. Een eenvoudig mens. Een mens. Ieder mens heeft lucht nodig. Je moet nu eenmaal ademen. Dat is een gegeven feit. ​

Naast lucht heb ik nog een woord van vijf letters nodig. Maar nu begint het met een K. Ik kan niet zonder kunst. Ik heb het nodig zoals het bloed wat door mijn aderen stroomt en de zuurstof in mijn longen. Als het er niet was zou ik niet bestaan. Ik leef, adem en slaap met kunst. Ik maak kunst. Ik kijk ernaar en schrijf erover. Ik verorber het, ik smeek erom, ik kan niet zonder. Ik smacht ernaar als een junky naar zijn volgende 'high'. Ik hou van het leven terwijl het me af en toe ook beangstigd. Ik zie de duisternis die soms het licht wegdrukt. Op die momenten heb ik behoefte aan schoonheid, oprechtheid en eerlijkheid. Ik wil onderdeel uitmaken van een groter goed. Terug kunnen geven aan anderen wat ik zelf zo vaak nodig heb. Een teug adem, rust, kalmte voor iedereen die naar ons komt kijken. Deze prachtige groep die zichzelf ENSŌ noemt. Het onderzoek wat wij met z'n allen zijn aangegaan heeft de potentie om veel disciplines met elkaar te verbinden. Het gaat over de connectie tussen acteren, bewegen, spreken, ademen, bewustzijn en momentum. Ofwel ik ben dankbaar en trots... ENSŌ-voorts.